Wczesnym rankiem na teren getta centralnego wkraczają w dwóch kolumnach oddziały niemieckie. Celem jest rozpoczęcie deportacji jego mieszkańców na mocy rozkazu wydanego przez Reichsführera SS Heinricha Himmlera. Operacją kieruje Ferdinand von Sammern-Frankenegg, dowódca SS i policji w dystrykcie warszawskim. Na ulicy Nalewki 33 i na skrzyżowaniu ulic Zamenhofa i Miłej napastnicy napotykają silny opór ze strony oddziałów Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB) dowodzonej przez Mordechaja Anielewicza. Niemcy zostają ostrzelani i obrzuceni granatami. Nie pomaga wsparcie ze strony czołgu i samochodów pancernych. Ponosząc poważne straty, oddziały niemieckie wycofują się z getta. (polin.pl)

 

 

19 kwietnia przypada 78 rocznica powstania w warszawskim getcie. Ze względu na swoją symboliczną wymowę wydarzenie to uważane jest za jedno z najważniejszych w historii narodu żydowskiego.

 

Zbrojne wystąpienie żydowskich podziemnych formacji zbrojnych na terenie warszawskiego getta trwało od 19 kwietnia do połowy maja 1943. Jego bezpośrednią przyczyną była decyzja o likwidacji getta warszawskiego podjęta w ramach realizowanego przez hitlerowców planu zagłady europejskich Żydów.

 

Powstanie wybuchło w wigilię żydowskiego święta Pesach, w momencie gdy w tzw. getcie szczątkowym znajdowało się już tylko ok. 50-70 tysięcy Żydów (wobec niemal pół miliona w szczytowym okresie jego zaludnienia).

 

Było to pierwsze miejskie wystąpienie powstańcze w okupowanej przez Niemców Europie. Biorąc pod uwagę brak jakichkolwiek szans na powodzenie nie miało militarnych celów strategicznych lecz stanowiło zbrojną odpowiedź na ludobójstwo. Ze względu na swoją symboliczną wymowę, powstanie w getcie warszawskim uważane jest przez naród żydowski za jedno z najważniejszych wydarzeń w jego historii.